دختر فاطمه ام

دختر فاطمه ام

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ: إِنَّا أَعْطَیْنَاکَ الْکَوْثَرَ* فَصَلِّ لِرَبِّکَ وَانْحَرْ* إِنَّ شَانِئَکَ هُوَ الْأَبْتَرُ .
دختر فاطمه ام

دختر فاطمه ام

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ: إِنَّا أَعْطَیْنَاکَ الْکَوْثَرَ* فَصَلِّ لِرَبِّکَ وَانْحَرْ* إِنَّ شَانِئَکَ هُوَ الْأَبْتَرُ .

زهرا به چه معناست؟؟؟


سوال:

زهرا،  به چه معناست؟ آیا حضرت فاطمه از معنای اسم خودشان خبر داشتند; یعنی علم غیب داشتند، یا به او چیزی وحی میشد؟

پاسخ:

یکی از القاب حضرت فاطمه زهرا است. در روایات، علتهای گوناگونی برای نام نهادن حضرت فاطمه به زهرا (س) ذکر شده است.

امام صادق می فرماید:

«حضرت فاطمه را زهرا نامیدند، چون هنگامی که در محراب عبادت می ایستاد، نورش برای اهل آسمان پرتو افشانی می کرد; همان گونه که نور ستارگان برای اهل زمین پرتو افشانی می کنند.»*


در روایت دیگر میخوانیم:

« حضرت فاطمه زهرا نامیده شده، چون خداوند او را از نور عظمتش آفرید.»*


حضرت فاطمه همانند دیگر معصومین علم غیب داشتند، ولی وحی ویژه پیامبران است. در روایت می خوانیم، امام صادق می فرماید: حضرت فاطمه هفتاد و پنج روز پس از رحلت رسول اللّه زنده ماند… در این مدت، جبرئیل بر او نازل می شد، و از پدرش، جایگاه پدرش و آن چه بعد از او در ذریه اش رخ خواهد داد، خبر میداد و حضرت علی می نوشت.* حضرت زهرا و ائمه با فرشتگان در ارتباط بودند و با آنان سخن می گفتند، از این رو، آنان را محدّث می نامند; ولی وحی رسالتی نداشتند.


* ( علل الشرایع، شیخ صدوق، ج 1، ص 180)

* (  معانی الاخبار، ص 64 )

* ( کافی، ثقة الاسلام کلینی، ج 1، ص 458 )

منابع به نقل ازhttps://hosna.kowsarblog.ir



القاب حضرت زهرا(سلام الله علیها)




حضرت فاطمه (سلام الله علیها) نام ها و لقب های  زیادی داشتند که هر یک دربردارنده ی معانی  بلند و پرباری است.
در اینجا به برخی از  آنها اشاره  می کنیم:
بتول: از زنان در تقوا بالاتر؛                               طاهره: پاکیزه از صفات بد؛
حانیه: مهربان در حق شوهر؛                           فاطمه: دور شده از آتش؛

راضیه: راضی به خواست خدا؛                          مبارکه: صاحب خیر و برکت؛

زکیه: رشد یافته؛                                           مرضیه: کسی که خدا از او خشنود است؛

زهرا: نورانی؛                                                مطهّره: از هر آلودگی و پلیدی دور است؛

صدّیقه: دارای گفتار و کردار صادقانه؛                   منصوره: کسی که یاری می شود.