شاید مردم عراق و سوریه و لبنان و یمن و همه ی انسان های آزادی خواه دنیا، زودتر و بهتر از ما، شما را قهرمان ملی ایرانی شناختند. چرا که مزّه ی ناامنی را بیشتر چشیده بودند؛ ولی ما که در آرامش و رفاه و امنیت زندگی کرده و نامنی و ترس و وحشت دشمن را ندیده ایم، چگونه میتوانیم این وضعیت را حس کنیم؟!
بسم الله القاصم الجبّارین
تاریک است، تاریک و ظلمات، این شام به پایان نمیرسد؛ گویا از حادثه ای هولناک و غمی عظیم آگاه است و نمی خواهد راهش را به پایان برساند. نیمی از شب نگذشته بود که ایران در عزای پدری مهربان، یاوری یاری رسان و قهرمانی از دیار دلیران غرق شد.
سردار دلها! در زمان بودنت آنقدر در آسایش و امنیت و غرور غرق بودیم که وجودت را هیچگاه حس نکردیم و قدردان رشادت و مردانگیهایت نبودیم.