پای ما محکم بر این جاده است، آمریکا ببین
صف به صف این امت آماده است، آمریکا ببین
قدرت شیطان کجا و قدرت ایمان کجا
قوت ما را خدا داده است، آمریکا ببین
تکیه چون بر بیرق عباس دارد رهبرم
پرچم از دستش نیفتاده است، آمریکا ببین
سر اگر بر نی نباشد لایق معراج نیست
نام ما با کربلا زاده است، آمریکا ببین
کربلای دیگری را هم اگر بر پا کنی
بیست ملیون قاسم آماده است، آمریکا ببین
بد رقم در سینه اش بغض تو را پرورده است،
در زمین هر کس که آزاده است، آمریکا ببین
امپراطوران عالم یک به یک زانو زدند
قرعه بر نام تو افتاده است، آمریکا ببین
ایوب پرند آور
اکنون در نبودنت قلبهایمان از جا کنده شده و دلهایمان آکنده از هراس، آتشی که با شهادتت در قلبهایمان افروخته شد چگونه میتوان خاموش کرد؟! حتّی با این سیلی هم هنوز آرام نگرفته است. شاید اکنون میتوانیم بفهمیم که وطن پرستان واقعی، مدافعان حریم سرزمینشان هستند.
شاید مردم عراق و سوریه و لبنان و یمن و همه ی انسان های آزادی خواه دنیا، زودتر و بهتر از ما، شما را قهرمان ملی ایرانی شناختند. چرا که مزّه ی ناامنی را بیشتر چشیده بودند؛ ولی ما که در آرامش و رفاه و امنیت زندگی کرده و نامنی و ترس و وحشت دشمن را ندیده ایم، چگونه میتوانیم این وضعیت را حس کنیم؟!
بسم الله القاصم الجبّارین
تاریک است، تاریک و ظلمات، این شام به پایان نمیرسد؛ گویا از حادثه ای هولناک و غمی عظیم آگاه است و نمی خواهد راهش را به پایان برساند. نیمی از شب نگذشته بود که ایران در عزای پدری مهربان، یاوری یاری رسان و قهرمانی از دیار دلیران غرق شد.
سردار دلها! در زمان بودنت آنقدر در آسایش و امنیت و غرور غرق بودیم که وجودت را هیچگاه حس نکردیم و قدردان رشادت و مردانگیهایت نبودیم.