آغاز خلقت...!

رسول خدا (ص) فرمودند:

خداوند پیش از آنکه آدم را پدید آورد مرا آفرید و علی و فاطمه و حسن و حسین را . مارا هنگامی آفرید که  نه آسمان برافراشته ، نه زمین گسترش یافته، نه نوری ، نه ظلمتی و نه خورشیدی و نه بهشتی و نه دوزخی.

عباس پرسید : آغاز خلقت شما چگونه بود؟

فرمود : عمو جان! هنگامی که خداوند آفرینش ما را اراده فرمود ، به گفتاری سخن گفت  و از آن نوری پدیدار شد، آنگاه با سخنی دیگر  تکلم فرمود  و از آن روحی پدیدار گشت  و پس از آن، نور را به روح آمیخته و مرا آفرید  و خلق کرد علی ، فاطمه ، حسن و حسین را.

پس ما خداوند را در  زمانی ستایش می کردیم  که کسی نبود خدا را ستایش کند و هنگامی  که به تقدیسی امر نشده بود ، تقدیس می کردیم .

بعد از آنکه خداوند  اراده آفرینش مخلوق خویش را کرد نور مرا شکافت و از آن ، عرش را به وجود آورد ، پس عرش از نور من است  و نور من از خدا روشن است  که نور من از عرش برتر است.

سپس نور  برادرم علی (ع) را شکافت و فرشتگان  را از نور او آفرید ، پس فرشتگان از نور  او هستند و او برتر از فرشتگان .

آنگاه نور دخترم فاطمه را شکافت و از نور او آسمانها و زمین را آفرید و او برتر از آسمانها و زمین است.

پس از آن نور فرزندم حسن را شکافت و از آن خورشید و ماه را آفرید ،پس خورشید و ماه از نور حسن (ع) هستند و او برتر از خورشید و ماه .

آنگاه نور فرزندم حسین را شکافت  و از آن  بهشت و حوریان بهشتی  را آفرید پس بهشت و حوریان  از نور فرزندم حسین هستند و او از  نور خدا  و برتر از بهشت و حوریان بهشتی است.

بحار الأنوار (ط – بیروت) ؛ ج‏15 ؛ ص 10   ح 11 – بحار الأنوار (ط – بیروت) ؛ ج‏54 ؛ ص192 ح 139

از ترجمه خصائص الحسینیه ص 89