رسول خدا (ص) فرمودند:
خداوند پیش از آنکه آدم را پدید آورد مرا آفرید و علی و فاطمه و حسن و حسین را . مارا هنگامی آفرید که نه آسمان برافراشته ، نه زمین گسترش یافته، نه نوری ، نه ظلمتی و نه خورشیدی و نه بهشتی و نه دوزخی.
عباس پرسید : آغاز خلقت شما چگونه بود؟
فرمود : عمو جان! هنگامی که خداوند آفرینش ما را اراده فرمود ، به گفتاری سخن گفت و از آن نوری پدیدار شد، آنگاه با سخنی دیگر تکلم فرمود و از آن روحی پدیدار گشت و پس از آن، نور را به روح آمیخته و مرا آفرید و خلق کرد علی ، فاطمه ، حسن و حسین را.
پس ما خداوند را در زمانی ستایش می کردیم که کسی نبود خدا را ستایش کند و هنگامی که به تقدیسی امر نشده بود ، تقدیس می کردیم .
بعد از آنکه خداوند اراده آفرینش مخلوق خویش را کرد نور مرا شکافت و از آن ، عرش را به وجود آورد ، پس عرش از نور من است و نور من از خدا روشن است که نور من از عرش برتر است.
سپس نور برادرم علی (ع) را شکافت و فرشتگان را از نور او آفرید ، پس فرشتگان از نور او هستند و او برتر از فرشتگان .
آنگاه نور دخترم فاطمه را شکافت و از نور او آسمانها و زمین را آفرید و او برتر از آسمانها و زمین است.
پس از آن نور فرزندم حسن را شکافت و از آن خورشید و ماه را آفرید ،پس خورشید و ماه از نور حسن (ع) هستند و او برتر از خورشید و ماه .
آنگاه نور فرزندم حسین را شکافت و از آن بهشت و حوریان بهشتی را آفرید پس بهشت و حوریان از نور فرزندم حسین هستند و او از نور خدا و برتر از بهشت و حوریان بهشتی است.
بحار الأنوار (ط – بیروت) ؛ ج15 ؛ ص 10 ح 11 – بحار الأنوار (ط – بیروت) ؛ ج54 ؛ ص192 ح 139
از ترجمه خصائص الحسینیه ص 89
فاطمه بنت حِزام مشهور به اُمّالبَنین،
(درگذشت: 64ق) از همسران امام علی (ع)
و مادر حضرت عباس. او همچنین مادر عبدالله،
جعفر وعثمان است که هر چهار تن
در روز عاشورا به شهادت رسیدند.
پس از واقعه کربلا، ام البنین برای امام حسین (ع)
و فرزندانش سوگواری میکرد.
مدفن ام البنین در قبرستان بقیع است.